کودکان به دلیل محدودیت‌های جسمی، شناختی و اجتماعی بسیار آسیب پذیرتر از دیگر افراد جامعه هستند و محیط نامساعد، افراد نامناسب و وقایع ناخوشایند می‌تواند آسیب‌های زیادی را به جسم  و روان آنها وارد کند. در این شرایط اگر کودک مدت زمان طولانی‌ و با شدت بیشتری درمعرض عوامل خطر قرار بگیرد دامنه و عمق آسیب وارده بر او بیشتر خواهدشد. متاسفانه کودکان کار در چنین شرایطی قرار دارند و به این دلیل که در معرض بیشترین  و با دوام‌ترین  فشارهای محیطی و روانی قرار دارند، مستعد میزان بالایی از آسیب پذیری جسمی، اجتماعی و روانی هستند.

چهارراه کودک | معصومه تختی، رواشناس و مشاور خانواده در یادداشتی که برای چهارراه کودک نوشته است به تاثیر آسیب‌های اجتماعی بر کودکان کار پرداخته است. متن کامل این یادداشت در ادامه آمده است:

کودکان به دلیل محدودیت‌های جسمی، شناختی و اجتماعی به شدت آسیب پذیرند. محیط نامساعد، افراد نامناسب و وقایع ناخوشایند می تواند به کودکان آسیب وارد کند. حال اگر چنانچه کودک مدت زمان طولانی‌تر و با شدت بیشتری درمعرض عوامل خطر قرار بگیرد دامنه و عمق آسیب وارده بر او بیشتر خواهدشد.

بنابراین بدیهی است که کودکان کار به این دلیل که در معرض بیشترین  و با دوام‌ترین  فشارهای محیطی و روانی قرار دارند، مستعد میزان بالایی از آسیب پذیری جسمی، اجتماعی و روانی هستند . اغلب کودکان کار از حمایت بزرگسالان دلسوز بی بهره‌اند. رشد روانی  اجتماعی کودک  زمانی متعادل خواهد بود که در کنار یک بزرگسال  مهم احساس امنیت و ارزشمندی داشته باشد. این در حالیست که کودکان کار نه تنها از این موهبت برخوردار نیستند، بلکه در بسیاری از اوقات نقش پدر و مادر را برای خانواده خود بازی می‌کنند در حالی که خود به‌شدت به مراقبت و نوازش والدین نیازمندند.

اغلب بدرفتاری والدین با آنان به دلیل داشتن اعتیاد یا بیماری‌های روحی و روانی ناشی از شرایط نامساعد زندگی، صدمات جبران ناپذیری بر ساختار شخصیت این کودکان وارد می سازد .

این کودکان به کرات مورد آزار جسمی، عاطفی و انواع سوءاستفاده از سوی نزدیکان و اطرافیانشان قرار می‌گیرند و این امر سبب می‌شود که عزت نفس این کودکان به شدت صدمه ببیند. بدین ترتیب نه تنها مشکلات روانی همچون اضطراب، افسردگی و انواع اختلالات خلقی را تجربه می کنند، بلکه اختلال در سازگاری دارند و در بسیاری از اوقات به دلیل احساس خشم و حقارتی که از برخورد تحقیر آمیز اجتماع  دامنگیرشان می شود، قابلیت اختلال سلوک، قانون گریزی و گرایش یا اقدام بزهکارانه را نیز دارند.

با اندکی تامل می توان اذعان داشت که ساماندهی و رسیدگی جدی به آموزش و مراقبت از روح و روان این نونهالان معصوم از ضروریات بوده و همچنین جامعه نیازمند یک کار فرهنگی و آموزشی برای مواجهه با این کودکان است و از همه مهم‌تر ضرورت دارد تا یک نهاد و سازمان مقتدر به عنوان متولی رسیدگی به امور این کودکان بی پناه مشخص  شود. به خاطر داشته باشیم که "همه کودکان حق دارند از شرایط خوب زندگی برخوردار باشند. حق دارند بازی کنند و آموزش ببینند تا شرایط مناسب شکوفایی توانایی ها و رشد جسمی و معنوی و اخلاقی و اجتماعی آنها فراهم شود". (ماده 27 پیمان نامه حقوق کودک). بنابراین نباید از آسیب‌هایی که در کمین کودکان کار هست به‌راحتی عبور کرد. باید کودک کار را به عنوام یک  پدیده در جامعه ببینیم و برای حل معضل کارکودک اقدام کنیم.

انتهای پیام